In de diepte van de leegte ontvouwt zich het LEVEN.

“Nothing blooms all year. Rest is part of becoming.”

Er komt een moment in het jaar waarop het leven niet vraagt om meer, maar om minder. Om los te laten en in overgave te gaan, om naar binnen te kijken en de stilte toe te laten. Om te zakken naar de bron van waar alle nieuw leven (terug) kan ontstaan.

WINTER.

Het domein van Water.

Het stroomt, kabelt of komt tot stilstand. Als rustpunt waar alles terugkeert naar zijn essentie.

Waar het oude mag uitdoven, zodat het nieuwe zijn weg terugvindt naar het licht.

“Everything you are afraid to feel holds a piece of your freedom.”

Water is het element van diepte, het terugvallen naar wat er verborgen ligt. Het terugtrekken en afsterven in dienst van vernieuwing. Water nodigt ons uit om niet te blijven aan de oppervlakte — om niet alleen alles te vullen, meer te willen, sneller te gaan, de druk aan te houden — maar om te zakken in de diepte van ons menselijk wezen. Daar in de leegte kan aangeraakt worden wat ooit verloren is gegaan.

Leegte als grond, niet als verlies

Leegte wordt vaak ervaren als een gemis. We leren: meer doen, meer bezitten, meer bereiken. Dat geeft zichtbaarheid en betekenis— en dat is waardevol. Het is noodzakelijk om de balans te houden. Leegte is geen gebrek van iets, het is de open ruimte waar alles helder kan gezien en waargenomen worden. Wanneer we de leegte eren, geven we onszelf toestemming om te stoppen met grijpen en opnieuw te leren luisteren naar wat werkelijk klopt. De leegte toelaten zorgt ervoor dat we ook het volle (leven) terug kunnen omarmen.

Rouwen als daad van zelfliefde

Rouwen hoort ook bij de winter. De natuur toont ons verval, sappen trekken zich terug tot diep in de aarde. Het laat ons stilstaan bij alle soorten verlies die we kennen in ons leven, van welke aard ook. Verlies van werk, mensen, vriendschappen, ... kortom alles wat ons deed groeien. Het is ook rouwen om wat niet meer past, om eerdere versies van onszelf, om de verwachtingen die we droegen. Geef jezelf toestemming om te rouwen, het is een daad van liefde. Het is een bewuste buiging voor wat er was, een reiniging, en tegelijk een uitnodiging tot een wijder veld van aanwezigheid. Door rouw toe te laten, openen we ruimte voor healing en om een andere kwaliteit van verlangen te mogen voelen: een verlangen dat niet voortkomt uit tekorten, maar uit volheid. Zo komt de liefde in het licht.

Angst: signaal, geen vijand

In de Traditionele Chinese geneeskunde werken de nieren en de blaas samen met het Waterelement. Angst verschijnt meestal als er geen goede stroming is in het waterelement. Het is namelijk de emotie die resoneert met dit element. Het dient niet als storing, maar als een informatieveld: Wat vraagt overgave? Wat wil er werkelijk gezien worden? Welke last draag je?

Het resoneert met de tweede Chakra 'Svadisthana' (bekkengebied).

Iets wil de essentie raken en je wakker maken. Angst markeert grenzen en nodigt uit tot reflectie. Zie angst dus niet als vijand; zie het als kompas dat je wijst op waar aandacht nodig is.

“Let the darkness be the place where your truth learns to breathe.”

Duisternis en licht

Zonder duisternis kunnen we geen sterren zien. Zonder de winter geen lente. De diepste dalen, de schaduwen die we soms vrezen, zijn precies de plekken van grootste zuiverheid en mogelijke transformatie. De wedergeboorte van het nieuwe, — als men in de duisternis kan kijken dan kan dit plots je grootste licht tonen. Wat zorgt dat er geen herhaling volgt van het oude, maar een helder nieuw begin. Dat vraagt moed: durven ervaren dat het niet meteen licht wordt, dat de winter zijn eigen wijsheid draagt.

Resonantie in een nieuwe verkenning

Ik voelde dit onlangs toen ik in Dubai was — een plek van uitersten: overvloed, mogelijkheden en ongelimiteerde voortgang. Al hoorde ik rondom mij tal van oordelen over Dubai (zelfs van mensen die er nooit zijn geweest). Ik wilde verkennen, met (mijn slagzin intussen) 'i don't know what is don't know'. En in de grootsheid van het imposante land nam mij iets de adem. Ik kon plots rouwe leegte voelen, wat raakte aan een diepe leegte in mezelf. Kon ik dit toelaten. Dat verwacht je niet als je er even tussenuit bent. Toch gaf het mij zoveel inzichten. Hoeveel laten we eigenlijk nog leegte toe in ons leven, vroeg ik mij af? Dit bracht me bij deze blog.

Alle duisternis draagt ook licht in zich. Invoelen in die leegte is heilzaam. Welk diep verlangen durf ik niet aankijken, welke plek wil ik niet aanraken? Tegelijk vraagt die plek diep vanbinnen liefde, gezien willen worden. Want net die plek toont waar de diepe liefde niet de glans en kans kreeg om te groeien. Waar ik eerder vooral in het volle mijn antwoorden zocht, werd ik er stil van dat ik deze leegte kon dragen en ernaar kon luisteren. Die resonantie — dat het volle en het lege samen mogen bestaan — bracht helderheid: leegte is geen tekort, het is ruimte voor richting.

Sacraal: verlangen en zachtheid

In het bekken, in het sacraalgebied, - wat ook hoort bij het waterelement - woont ons verlangen naar verbinding, veiligheid, intimiteit, creatie. Daar liggen ook vroegere pijnplekken die ons lieten geloven dat we niet genoeg waren. Wanneer we het water toelaten in ons bekken — fysieke en energetische ruimte geven — smelt de verkramping en kan verlangen opnieuw stromen zonder schuld of prestatie.

Praktische oefeningen om te zakken in het waterelement

Adem in de nieren — Leg je handen zacht op je onderrug, ter hoogte van de nieren. Adem met lange, rustige uit- en inademingen. Stel je voor dat elke inademing de bron voedt, en elke uitademing spanning laat smelten. Hou je nieren warm in de winter, je nierenergie kun je niet terug opbouwen, wel verzorgen.

Pelvische aanwezigheid — Zit met je voeten stevig op de grond. Voel het gewicht van je bekken. Laat bij elke uitademing het bekken iets zachter worden. Denk niet, voel.

1. Rouw-ruimte  — Sluit af van afleiding, zet een timer op 10 minuten. Sta jezelf toe te voelen wat er komt: verdriet, leegte, stilte. Geen analyse, alleen ervaren. Sluit af met drie diepe ademhalingen en zet een zachte hand op je hart en je onderbuik.

2. Dagelijkse vraag — “Wat vraagt er nu stilte van mij?” Schrijf kort op wat er opkomt. Kleine reflecties helpen de diepte toegankelijk te houden.

   
   

“What breaks you open, makes you more whole.”

Een uitnodiging

Leegte en stilte toelaten is heilzaam voor de fluisteringen van je ziel. Het stemt je ook af op wat werkelijk en wezenlijk is. Het geeft ruimte aan verlangen zonder drang, aan rouw zonder drama, aan liefde zonder voorwaarde. Als je deze winter even stil wilt staan, te zakken in wat in jou leeft en een ritueel van eer wilt creëren — ik begeleid graag in individuele sessies en in embodied practices die precies daarvoor zijn gemaakt. Neem vrijblijvend contact op: link

Onder elke golf die spannend voelt, ligt liefde. En in de stilte ligt jouw wedergeboorte.

Warms,

Kathy